Blog 2A Hoe krijg je dan meer zelfvertrouwen? Deel 1

Dat is terechte vraag die mijn vriendin mij gisteren stelde naar aanleiding van mijn vorige Blog, Wegwijzer 2 naar succes volgens Napoleon Hill en Ibolya moór. Tja om dit goed te verwoorden moest ik daar ook even goed over nadenken. Mijn proces begon ermee om eerst te ontdekken dat ik te weinig zelfvertrouwen had. Dat is volgens mij de eerste stap. Maar hoe kom je daar nou achter? Ik zal je meenemen in mijn reis.

Vier jaar geleden had ik mijn vierde breakdown. Totale instorting en deze keer dacht ik echt ik overleef het niet meer. Pas toen ik echt zo rock Bottom was kon ik blijkbaar iets doen wat ik de vorige drie keren niet kon. Ik begon in te zien dat ik niet kon werken zoals vele anderen. Ik was immers al drie keer ingestort en een paar keer opgenomen geweest. Maar toch ging ik elke keer weer “aan het werk”, want ik mankeerde toch niets? Maar deze keer voelde het anders. Het voelde als erop of eronder. Ik deed iets wat ik nog nooit eerder gedaan had. Ik liet alles los en kwam in een situatie van volledige acceptatie van hoe ik nu in elkaar zat.

Toen ging ik voor de vierde keer door een hel. Maar deze hel was anders dan de vorige keren. Ik was nu doorgestuurd naar een traumacentrum en er was geen andere behandeling meer die zou kunnen helpen dan EMDR en rescripting. Ik was er zelf ook van overtuigd dat dit mijn laatste reddingsboei was, omdat ik al zoveel uitgeprobeerd had en steeds weer instortte. Het fundament was niet goed. I deed steeds weer iets opbouwen, maar blijkbaar op drijfzand. Deze keer dreigde ik echt ten onder te gaan. Tijdens deze hellereis van 1,5 jaar en 35 EMDR-sessies kwam ik achter de volgende ontdekking.

Al die afgelopen jaren deed ik steeds wat mijn verstand mij dicteerde en niet wat mijn ziel mij probeerde te vertellen. Ik was geconditioneerd op verstandelijk denken en dat voelen iets was wat niet ok was. Verder was er kleins af aan er bij mij ingestampt dat lezen, schrijven, fantaseren, dagdromen niet wenselijk was. Dus ik drukte dat weg. Maar dat was nou precies waar mijn hart van begon te zingen. Dus eigenlijk doodde ik zelf de wens van mijn innerlijk, mijn ziel, mijn spirit. Logisch want bij mij thuis was het echt “gevaarlijk” om dingen te doen die niet wenselijk waren.

Dus greep mijn onderbewuste, mijn reptielenbrein in. Dat is het deel van het brein dat ervoor zorgt dat je veilig overleeft in de wereld. Het brein dat geen spraak als taal verstaat, alleen maar gevoel/emoties en zorgt voor de vlucht, vecht of bevries modus. Logisch dat al die cognitieve vaardigheden die ik in de afgelopen jaren geleerd had, mij niet hadden geholpen. Het reptielenbrein, het oudste gedeelte van je brein, overheerst en begrijpt het cognitieve brein niet. Dus deed het waarvoor het gemaakt was, mij in de overlevingsstand zetten. En dat deed het zodra er ook maar een situatie kwam die op een oude herinnering leek. En er waren wat triggers, massa’s!

En terwijl ik zo rock Bottom was deed ik nog iets wat ik 50 jaar niet gedaan had. Ik gaf mezelf over. Ik accepteerde het leven zoals het was en niet zoals het moest zijn. Het gevoel van leegte, wat kwam doordat ik mijn ziel niet voedde werd opengemaakt door de behandeling. EMDR en rescripting communiceerden namelijk wel met mijn reptielenbrein en duidelijk kon maken dat ik niet meer aan het overleven was. Het enorme gat van binnen werd voelbaar…….

Maar ok dan ben je er nog niet. Nog lang niet. Want alles leek morsdood van binnen te zijn en de jaren van overleven had een patroon in mijn hersenen gesleten. Dat ingesleten patroon bracht mij direct bij een trigger naar de overlevingsstand. En dat hou je maar een tijdje vol…totdat je weer opgebrand was en weer instortte.

En hoe kom je er nu achter wat je hart je nou laat zingen? Als alles van binnen dood aanvoelt? En nog een stap verder hoe kan je een nieuw patroon in je hersenen aanleggen waardoor je (iets) minder kwetsbaar wordt?

Maar eerst nog even de stappen om erachter te komen dat je op de verkeerde weg zit met je leven.

Wat zijn nou de tekenen bij mij geweest?

1) Ik stortte steeds mentaal en fysiek in.

2) Deze keer was het voor mij erop of eronder dus ik erkende mijn situatie.

3) Toen was er ineens totale overgave van hoe ik mij voelde.

4) Vervolgens kwam er een totale acceptatie van mijn situatie.

5) Ik kreeg een andere vorm van therapie.

6) Ik accepteerde dat ik door deze hel moest gaan om uiteindelijk hopelijk wat verlichting te krijgen.

7) Ik onderzocht zelf alles wat mij kon helpen om door deze periode heen te komen.

8) Ik paste alles op mezelf toe wat mij maar kon helpen.

Weten jullie nu hoe je je hartje kan laten zingen? En komen jullie verder op je weg die je voor jezelf uitgezet hebt?

En waar hebben jullie nu behoefte aan?